arkadaşlar gitmemek için elinden gelen herşeyi sarfeden birisi olarak. bugün mecburen gittim hastanenin birisine. sabah 6:30 dan beri kapısında beklediğim hastanede ancak öyle paydosuna zor bela yetiştirebildim işlerimi.7 doktorun 6 sını ziyaret ederek büyük bir başarıya imza attım. hastanenin içinde adeta mekik dokdum. birkaç doktordan sonra göz doktorunun yanına gittim. adamcığaz kaçmak üzere olan keçilerini büyük bir sabırla koruyor kapısındaki orduya direniyor vaziyette muayene etti beni. bir ara bende kuşkulandım kenimden bukadar kalabalık görünce acaba benimde mi gözler bozuk diye. en son pisikyatrise göründüm ama sinirden psikolojim zaten bozulmuş gözüm seyirmeye başlamıştı. Allahtan farketmedi
tabiki öğlenden sonrada sabıka kaydını hallettik bu arada zabit katibi alınacakmış siz kpss ye girdinizmi diye sordular bize. sonra dispanserden ciğerfilminide aldık. hoca bir baktı ciğere
oğlum bune dedi kediye atsan kedi yemez dedi. korktum tabi meğer kafa buluyormuş. sonra ikamet ilmuhaberi almaya nüfusa gittim sistem değişikliği var dediler sistem yanıt veermiyor dediler. yarım saate yakın ayakta bekledim. zaten ayaklarım isyan bayrağını çekmiş canından bezmiş vaziyette son direnişleirni gösteriyor.
eve geldiğimde ise içi kurumuş bir kondansatör gibi kendimi attım bir köşeye 2-3 saat sonra kendime gelebildim.
hastane kapılarına allah kimseyi düşürmesin. sabah hiç birşeyim yoktu. şimdide ağrımayan biyerim yok
